Gelelim şampiyona. Son Sivas maçından bahsetmek istemiyorum. Öldük öldük dirildik. 3.sü olmaz diyenlere "Olur olur!" der gibiydi takımımız ama sonunda güldü yüzlerimiz.
18. kez şampiyon olarak bu alanda zirveye yerleşti Fenerbahçe. İlk yarıdaki tabloya ve oyuna bakınca ümitlerimizi yitireli çok olmuştu. Herkes Aziz Yıldırım'ın inancından ve güveninden söz ediyordu, transfer yapmayınca ama bana kalırsa Aykut'u kovmak için bahane bulmuştu o da. Kısacası o da inanmıyordu. İnanan Alex, Volkan, Gökhan ve Emre başta olmak üzere oyunculardı sadece. Bunu taraftara hissettirdiler. Taraftar da her defasında karşılığını verdi.
Çok uzatmayalım. bu takımın eksiği çok ama ikinci yarıda gösterdiği azim ve kararlılık eksiklerinden daha çok. O yüzden bu şampiyonluğun önemi de çok.
Geçen sene son haftada darbe yemiş bir takım, ilk yarıda sürünen bir takım, takım içinde disiplinsizliğin alıp başını gittiği takım; küllerinden doğdu ve şampiyon oldu.
Tebrikler... Biraz duygusal olacak ama bu taraftara bu son yakıştı. Bu yazının sonuna da onların bir tezahüratı yakışacaktır. Son 18 maçta alınabilecek 54 puanın 52'sini alan bu takıma da...
Hep inandık...
Hiç yılmadık...
En kötü gününde dimdik ayaktaydık...
Yemin ettik...
Biz bu sene...
Boyun eğecek herkes Fenerbahçe'ye!...
0 yorum: